Best verkopende artikelen

Daphne odora 'Aureomarginata' is een bescheiden bladhoudend peperboompje met donkergroene bladeren omgeven door een roomgeel randje. Hij valt op door zijn bijzonder geurende lichtroze bloemen in de maanden februari en maart, soms gevolgd door rode bessen in de zomer. Daphne odora 'Aureomarginata' wordt maximaal 1,2 m hoog en heeft een dicht vertakte opgaande vorm. Deze peperboom is een lente en winterbloeier en doet het goed in vrijwel iedere bodem. Behoeft weinig snoei en is behoorlijk luchtvervuiling tolerant. Opgepast vele delen van deze plant zijn zeer giftig!

Deutzia gracilis 'Nikko', deze bruidsbloem, is een kleine, compacte bladverliezende heester, met smalle lansvormige lichtgroene bladeren die mooi rood kleuren in de herfst. 'nikko' bloeit met smalle witte, geurende bloempluimen . Deze deutzia houdt van volle zon en lichte schaduw, hij doet het goed op iedere vochtige grond van zuur tot licht kalkhoudend. Het is aan te raden ieder jaar na de bloei een derde van de oudste takken tot de basis terug te snoeien, om verjonging te stimuleren. De plant is goed winterhard, maar bescherming tegen noorden en oostenwind is vooral in de vroege lente belangrijk om de bloemknoppen te beschermen.

Elsholtzia stauntonii is een kleine tot middelgrote , bladverliezende halfheester uit het noorden van china. De struik heeft lancetvormige, tegenoverstaaande glanzend groene bladeren die in de herfst mooi paarsrood kleuren. Op het einde van de zomer in september en oktober bloeit Elsholtzia stauntonii met grote roze tot lilapaarse bloeiaren. Deze plant is goed winterhard en kan eens gevestigd ook nogal wat droogte aan. De bladeren worden ook wel eens als 'keukenkruid' gebruikt. Omwille van zijn bijzondere geur en kleur wordt deze elsholtzia vaak met mediterane planten gecombineerd.

Exochorda x macrantha 'The Bride', ook wel parelstruik genaamd, is een schitterende, middelgrote, bladverliezende heester met een halfopgaande, licht treurende vorm en overhangende takken. In de lente bloeit hij bijzonder rijkelijk met zuiverwitte bloemen met elk vijf kroonbladen. De bladeren zijn langwerpig, getand, groen en verkleuren niet vernoemenswaardig in de herfst. Exochorda 'the bride' doet het goed in iedere niet te kalkrijke grond, hij is vrij winterhard, houdt van een standplaats in volle zon of halfschaduw en haat natte voeten in de winter. In de herfst sieren vijflobbige geelgroene zaaddozen deze plant.

Hydrangea aspera 'Macrophylla', ook wel fluweelhortensia genoemd omwille van de fluweelachtig behaarde bladeren, is een hoog opgaande bladverliezende hortensia. De struik bloeit van juli tot eind augustus met platronde bloeischermen, de steriele buitenbloemen zijn licht lila tot wit, de fertiele binnnenbloemen zijn donkerder diep lila. De bladeren zijn eirond, lang en behaard aan de onderzijde. De hydrangea aspera houdt van een koele standplaats, liefst in gefilterd zonlicht of halfschaduw. Te veel zon kan tot verbranding van het blad leiden. Deze hydrangea is niet kieskeurig wat de grondsoort betreft, behoeft omzeggens geen snoei, is goed winterhard en aantrekkelijk voor bijen en vlinders.

Een hortensia lacecap met zilverbont blad dat vooral op arme grond meer opvalt.De schermbloemen hebben lichtroze tot witte randbloemen.

Hydrangea paniculata 'wim's red', is een zeer decoratieve brede rechtopgaande pluimhortensia. Deze hydrangea paniculata bloeit van augustus tot oktober met schitterende eerst ivoorwitte bloempluimen die later eerst naar roze en dan naar karmozijnrood uitbloeien. De bladeren zijn smal eivormig, donkergroen, getand en aan de onderkant grijsgroen. Deze pluimhortensia houdt van een standplaats in volle zon of gefilterd zonlicht. Hij bloeit bovendien op éénjarig hout en kan in het vroege voorjaar stevig teruggesnoeid worden om een bossige vorm te behouden. Hij staat bij voorkeur in een lichtzure vochtige grond, is bijzonder winterhard, lokt vlinders en bijen. Is ook in de herfst decoratief en kan ook aan de kust geplant worden, want hij is goed zeewind tolerant.

Indigofera heterantha'gerardiana' , ook wel indigostruik genoemd is een middelgrote bladverliezende heester met een opgaande en breed uitgroeiende vorm. Deze indigofera heeft sierlijke fijngeveerde , kortgesteelde bladeren met 13 tot 21 frisgroene ovale blaadjes. Van juni tot eind augustus bloeit hij met dichte trossen violetroze bloemen die naar vanille geuren en later in de herfst gevolgd worden door lange bruinrode zaadpeulen. Deze indigostruik houdt van een standplaats in volle zon of halfschaduw in een goed doorlatende bodem, hij is zeer flexibel qua grondsoort , redelijk winterhard en mag ieder jaar bijna volledig teruggesnoeid worden . Eens goed gevestigd is hij ook redelijk droogte tolerant.

Itea virginica 'Henry's Garnet' is een bossige struik en bloeit met roomwitte lange trossen pluimvormige bloemen.Het blad blijft lang aan de struik en verkleurt in alle herfstkleuren.Na de bloei mag de struik licht teruggesnoeid worden.

Laburnum watereri 'Vossii' of in het nederlands bastaardgoudenregen is een vrij grote bladverliezende heester met een opgaande vorm, open kroon en vaak gebogen, hangende takken. Goudenregen schittert in de lente door zijn rijkelijke bloei met grote heldergele, hangende bloemtrossen van soms wel 60cm lang. De bladeren zijn drietallig, elliptisch, langesteeld , dof grijsgroen en onderaan behaard. Als standplaats verkiest de goudenregen een positie in de zon of halfschaduw , in een goed doorlatende vruchtbare grond die bij voorkeur kalkrijk is. Laburnum wordt veel toegepast als bloeitunnel , in boogvorm en behoeft weinig snoei. Hij is zeer goed winterhard, resistent tegen zeewind en luchtverontreiniging , maar heeft soms last van houtrot, meeldauw en ongedierte.

Lespedeza thunbergii is een middelgrote bladverliezende struik of halfheester met breed opgaande vorm en afhangende boogvormige takken. Hij bloeit vrij laat, van augustus tot september met grote roospaarse bloemtrossen , later gevolgd door kleine bruine elliptische zaadpeultjes, die slecht 1 zaadje bevatten. De bladeren zijn elliptisch, drietallig en blauwgroen aan de bovenzijde en grijsgroen en behaard aan de onderkant. De lespedeza houdt van een standplaats in volle zon of halfschaduw en in neutrale, zure tot licht kalkhoudende grond. De plant bloeit op éénjarig hout en mag ieder jaar flink teruggesnoeid worden. Hij is redelijk winterhard, maar jonge takken kunnen wel wat invriezen, lokt vlinders en bijen.

Mahonia aquifolium, ook wel druifstruik of mahoniestruik genoemd, is een middelgrote, wintergroene heester met geveerde bladeren, waarvan de vijf tot dertien deelblaadjes sterk op hulstbladeren lijken. Vanaf eind februari tot april bloeit hij met opgaande trossen van geurende, gele tot goudgele bloemen. Later in de herfst, gevolgd door blauwzwarte, eetbare bessen. Deze druifstruik behoeft weinig snoei, houdt niet van volle middagzon, prefereert een lichtzure tot ph neutrale bodem, die goed doorlatend en voldoende vruchtbaar is. De plant is goed winterhard, redelijk droogte tolerant, zeewind bestendig en kan ook wat luchtverontreiniging aan. Hij lokt insecten en bijen en heeft een mooie purperachtige herfstkleur.